Алғыс арқалағанның арқасы тозбайды

1 Наурыз-Алғыс айту күні болып белгіленді. Өте орынды. Бұл күн-тағдырдың талайымен та­рихи Отанынан Қазақстанға жер ауып келген өзге ұлт өкілдерінің қазақ халқына деген ризашылы­ғы.

Дәл осы күні тек солар ғана бізге алғыс айта­ды деген ұғым тумауы керек. Ұлтқа бөлмей, бір-бірімізге күнде алғыс айтып жүрсек, несі айып?
Мына қым-қуат заманда аласапыранға арала­сып кеткен жұртымыздың кейбір бойдағы ұлт­тық құндылығымызды, адами қасиет негіздерін ұмытып кетіп жатады. Біреудің біреуге деген ризашылығы алғыс түрінде көрінеді. Ал, алғыс мейірімді жүректің төрінен шығады. Мейірім жан сарайы мөлдір, көңілі дархан, ізгі жанды адам­дарға тән қасиет.
Алғыс айту-Жаратқанның жалға берген нәрсесі емес. Ол-саналы ойдан туатын адами қасиет. Біз біреуге алғыс айтып, оны қуантқанымыз үшін, оның мерейін көтергеніміз үшін қуануымыз керек.
Алғыстың өзі сыйластықтан туады. Сыйлас­тық кеткен жерден береке-бірлік кетеді. Ондай кезде алғысты алыстан іздеуге тура келеді. Дана Төле би бабамыз: «Адамның басшысы-ақыл, шолу­шысы-ой, жетекшісі-талап, қорғаушысы-сабыр, сынаушысы-халық, таусылмайтыны-арман, ең қым­баттысы-ар сақтау, бәрінен де ардақтысы-өмір сүру, соның ішінде ең тәттісі-сыйластық»,-деген екен. Тұтастай ғибрат әлемі. Бабамыздың осы сөзін саралап көр де, керегіңді ала бер.
Ұрпағымызды алғыс айтуға баули отырып, өзіміз де алғыс айтудан жалықпайық.
Айгүл Иманбаева,
№3 қарттар мен мүгедектер интернат үйі директорының орынбасары.